سیری مجازی
پنجشنبه, ۲۰ مهر ۱۳۹۶، ۰۹:۰۰ ب.ظ
دارم به یک احساس دلزدگی و نفرت نسبت به دنیای مجازی میرسم. کلافه و سرگردان شبیه آدمهای معتاد در اولین وقت ممکن که احتمالا فاصلهاش تا دفعه پیش چند دقیقه بیشتر نیست تلگرام و اینستاگرامم را چک میکنم. حتی گاها هیچ پیامی از هیچ جای دنیا برای خواندن ندارم که در این صورت کلافه و ناراحت به تلفن همراهم زل میزنم و از خودم متنفر میشوم.
سیر شدهام از همه چیزهای مجازی. چت کردن بیتابم میکند و چت نکردن بیتاب تر! گم شدهام توی حال و هوایی که دوستش ندارم و راه برگشت را هم پیدا نمیکنم. دلیل بیقراری خودم را نمیفهمم. دلیل این همه فاصله تا "ایدهآلترین خودم" را نمیفهمم. به خودم میگویم "حذف کن بره خلاص" ولی نمیشود. این روزها بخش خیلی زیادی از روابط توی همینها میگذرد و نمیشود انقدر تنها شد که با هیچکس رابطهای نداشت.
فکر میکنم یکی از دلایلش دلتنگی ست. دلتنگی برای چه؟ خدا میداند. هرچه که هست دیگر طاقتم نمیشود. با خودم کلنجار میروم. باید کاری کنم. احتمالا تا جای ممکن همه چیز را حذف کنم. شاید کمی سکوت و تنهایی کمکم کند. مثلا پیامهای گروه اصلی کلاس را نخوانم. اصلا هم مهم نیست که چیز مهمی را از دست بدهم. حتی پیامهای گروه جزوه را هم نمیخوانم. اگر کسی کار مهمی داشته باشد پیام میدهد. احتمالا برای مدتی هم از اینستا خارج شوم. اما آیا همه اینها کار می کند؟ همه اینها فقط فرار از صورت مسئله ست. من چم شده است؟ چرا حالم آنطور که باید خوب نمیشود؟
...
- ۹۶/۰۷/۲۰