لانه‌زنبوری

از آنجایی که من در حوزه عکاسی هنوز جوجه محسوب می‌شوم و "راه درازی مونده که بتونم به خودم بگم عکاس" از جار و جنجال‌های عکاسی و اتفاقات خاصش پیش پیش خبردار نمی‌شوم. این خاصیت اولین سال عکاسی حرفه‌ای ست. القصه، چند روز پیش داشتم انگشت اشاره دست راستم را روی صفحه جابه‌جا می‌کردم که کم کم فهمیدم جماعت عکاسان دارند از پس اینستاگرام وول می‌خورند و پچ پچ می‌کنند و خلاصه خبری در راه است! بیشتر انگشت جابه‌جا کردم که خوردم به تکرار دائم 24hourproject "پروژه 24 ساعته" . همین‌طور که انگشت می‌کشیدم چیزهای بیشتری دستگیرم می‌شد و پیج‌های اینستاگرام محبوبم که الحق مفیدند توضیحات خوبی ارائه می‌دادند ( اشاره ویژه به پیج حمیدرضا امیری متین که لایو‌هایش پر از جذابیت و درس عکاسی ست ).


   ماجرای پروژه این است که شما باید به عنوان یک عکاس مستند و خیابانی در روز هفتم آپریل طی یک پروژه بیست و چهار ساعته عکاسی کنید و هر ساعت ( به وقت کشور خودتان ) یک عکس را در اینستاگرام منتشر کنید و در نهایت 24 عکس برای این پروژه داشته باشید. موضوع امسالِ این پروژه، women in your city "زنان شهر شما" ست. البته ظاهرا شما می‌توانید از هرچیز دیگری عکس بگیرید اما محور پروژه این است. 24ساعته بودن پروژه هم یک چیز نمادین است و شما لزوما نیاز نیست تمام روز در حال عکاسی باشید و حتما هر ساعت یک عکس منتشر کنید. اما طبیعتا پیروی هرچه بیشتر از الگوریتم‌های پروژه به موفقیت شما کمک می‌کند. عکس‌ها با کپشن و هشتگ و تگ‌های خاص پروژه در صفحه اینستاگرام شما منتشر می‌شوند ( عکس بالا توضیح نحوه انتشار عکس‌هاست، ابتدا باید در سایت پروژه عضو شوید سپس عکس‌ها را با ساعت ثبت عکس، هشتک کشور وشهرتان و یک داستان یا عنوان به علاوه ذکر پروژه و تگ‌های مربوط به آن و در نهایت هشتک‌های دلخواه پایین عکس شامل عکاسی مستند، عکاسی خیابانی و روایت داستان منتشر کنید ). سپس داوران عکس‌های شما را می‌بینند و از بین تمام عکس‌ها انتخاب می‌کنند و عکس‌های منتخب را در صفحه اینستاگرام پروژه با آدرس 24hourproject منتشر می‌کنند. همچنین عکس‌های انتخابی به گمانم در کتاب این پروژه چاپ می‌شوند.
   گفته شده این پروژه برای نشان دادن اوضاع زنان جهانT برای حمایت از آن‌هاست اما از نظر عکاسی یک گردهم‌آیی عکاسی برای عکاسان سراسر جهان است. عکاس‌ها در این سبک پروژه‌ها با هم آشنا می‌شوند و این یعنی شما کلی عکاس داخلی و خارجی را به دایره معلوماتتان وارد می‌کنید و از دیدگاه من مهم‌ترین مسئله درباره عکاسی تجربه است و بیشترین پیشرفت با تجربه حاصل می‌شود پس هرچه عکاس‌های بیشتری بشناسید، تجربیات بهتری خواهید داشت و به عکاس بهتری بدل می‌شوید ( البته این مسئله علوم دیگر را هم پوشش می‌دهد ). نکته بعدی "به چالش کشیدن خود" است. ایده‌آل‌ترین حالت این پروژه این است که شما واقعا 24 ساعت تمام دوربین به دست در شهرتان تاب بخورید و شات بزنید. این چالش دلنشینی ست که تجربه‌اش خالی از لطف نیست. همچنین موضوع داشتن خودش یک چالش دیگر است. عکاس  تلاش می‌کند در چهارچوب موضوع عکس بگیرد و این کار را سخت‌تر می‌کند.
   در این بین بعضی‌ها نامردی می‌کنند و عکس‌های آرشیوی منتشر می‌کنند ( یعنی عکس‌هایی که امروز نگرفته‌اند ). بعضی‌ها برای دیده شدن، عکس‌های خاصی منتشر می‌کنند و بعضی‌ها هم دور هم درباره پروژه بحث می‌کنند، با هم شوخی می‌کنند، عملکرد داوران را نقد می‌کنند و درگیر این اتفاق دنیای عکاسی‌اند. جدا از عملکرد پروژه و خود پروژه، انگیزه برای عکاسی و افتادن توی همچین ماجرایی برای اکثر عکاسان خیابانی و مستند جذاب است و این دنیای عکاسی را پر جنب و جوش می‌کند و حال عکاسان را خوب.
   از صبح در پروژه وول می‌خورم، عکس می‌بینم، لایک می‌کنم. عکاسان به تکاپو افتاده‌اند. بعضی در استوری‌های اینستاگرام خود با هم شوخی می‌کنند، جوک برای پروژه می‌نویسند، همدیگر را تگ می‌کنند، جواب می‌نویسند. این‌طور اتفاقات جذابی به دنیای عکاسی رنگ و بو و مزه می‌دهد و حال عکاسان را خوش می‌کنند ( البته بیشتر آن عکاسانی که در حاشیه‌ها آرامش خود را حفظ می‌کنند مثلا  وقتی که با وجود عکس‌های خوب دیگر، چند عکس رژ لب زدن زنان از عکاسان ایرانی را بین عکس‌های منتخب می‌بینند! ).

+ امثال من هم با حسرت سر کلاس بیوشیمی فیزیولوژی می‌نشینند :(
+ اگر علاقمندید هشتک 24hourproject را دنبال کنید، برای مشاهده شهر خود هشتک 24hr18_city را دنبال کنید ( جای city شهر خود را به انگلیسی بنویسید ). برای خندیدن، در اسرع وقت ( برای پاک نشدن ) استوری‌های دو بزرگوار زیر را ببینید:
mohammadmohsenifar
morteza.jaberian
:)