من میگم اولین شرط آدم بودن محبته. محبت به عالم و آدم. حتما هم بی‌دریغ. محبت به آدم‌ها، گل‌ها و درخت‌ها، گنجشک‌ها. محبت به گربه‌ها. راستش فکر‌کنم تنها شرط آدم بودن محبته. خب بعضی کارها محبت به نظر نمیاد، به هرحال یه انسان واقعی هم باید گاهی خشم و غضب داشته باشه. اما همون خشم هم خودش نوعی محبته، محبت به خوبی و انسانیته.
محبت البته خوراک روح ماست. وقتی برای بچه گربه‌ای که مادرش تازه اطراف بلوک ولش کرده، مظلومانه میو میو می‌کنه و معلومه گشنشه تو گرمای سر ظهر اهواز بری شیر بخری و اون یه دل سیر بخوره، روح تو هم یه دل سیر محبت می‌خوره. مهم نیست از چند نفر چندتا حرف بشنوی مهم اینه که یه بچه گربه تنها بهت نیاز داره و کدوم انسانیه که یه بچه گربه نیازمند رو ببینه و بهش کمک نکنه؟
سر بچرخونید ببنید کی و چی به محبت نیاز داره و عجله کنید. اگرم کسی نیاز نداره، روح شما بهش نیاز داره باور کنید.
+ اسمش تیله ست. تیله بازی یادتونه؟ من که یادم نیست ولی خود تیله رو یادمه. چشماش شبیه تیله ست.
