ص‌پ‌ع
پنجشنبه, ۲۱ تیر ۱۳۹۷، ۰۱:۰۱ ق.ظ
رسیدن همبشه نیاز به صبر داره. صبر و پیوستگی. اصلا اینکه آهسته و پیوسته کنار هم شبیه ضرب‌المثلن خودش همه چیزو نشون میده. اگر می‌خوای قرص اثر کنه باید با صبر به صورت پیوسته و در زمان مشخصی بخوریش. اگر می‌خوای ناخن‌هات مرتب بمونه باید مرتب سوهانشون بکشی و دقت نکنی گوشه یکی‌شون می‌پره، اگر می‌خوای بدن قوی داشته باشی باید پیوسته ورزش کنی و رها کنی بدنت باز شل میشه، اگر می‌خوای رانندگی رو جدی یاد بگیری باید پیوسته رانندگی کنی و خب یه سال پشت فرمون نشینی طبیعیه همه چز از دستت در بره.
عکاسی هم حتی همینجوره. اگر دوربینت رو بگذاری کنار خاک بخوره از دستت در میره و حتی ممکنه یادت بره حالا سرعت شاتر رو باید زیاد کنی یا کم! یا مثلا بازی جنگ‌های صلیبی رو بذاری، جای حراجی یادت بره. من خودم بعد چند سال روبیک دست گرفتم تا مرحله فیش رفتم بعدش قفل کردم، منی که رکوردم روی ۱۵ثانیه بود. دیگه چه برسه به نوشتن. اگر می‌خوای خوب بنویسی باید صبورانه پیوسته بنویسی. کیه که ندونه ضلع سوم مثلث صبر و استمرار، عشقه؟
عاشقِ صبور پیوسته حرکت می‌کنه.